H τρομερή καταστροφή των Ψαρών, 20 Ιουνίου 1824

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"></span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="http://lh6.ggpht.com/-1h4GyrWUoVg/T-EEIhwi_RI/AAAAAAAAKS4/5lv0n-LJvpE/s1600-h/PSARAsmall%25255B2%25255D.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="PSARAsmall" border="0" height="346" src="http://lh6.ggpht.com/-tk_xEQkzfYs/T-EEJgjiX2I/AAAAAAAAKTA/W8i4xy8m7Tk/PSARAsmall_thumb.jpg?imgmax=800" style="background-image: none; border: 0px; display: inline; height: auto; max-width: 100%; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" title="PSARAsmall" width="400" /></a></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: sans-serif;">Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br /></span> <span style="font-family: sans-serif;">Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.</span><br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><span style="font-family: sans-serif;"> <!-- anoixtomialos middle post --> </span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.<br /> Το πρωί της 20ής Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Απετελείτο από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12 χιλιάδες άνδρες (τούρκους και τουρκαλβανούς). Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη, άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.<br /> Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.<br /> Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιορισθεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.<br /> Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία, από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατέφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.<br /> Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριταδοποθήκη για να μην πέσουν στα χέρια των εισβολέων.<br /> Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:<br /> Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη<br /> περπατώντας η Δόξα μονάχη<br /> μελετά τα λαμπρά παλληκάρια<br /> και στην κόμη στεφάνι φορεί<br /> γινωμένο από λίγα χορτάρια<br /> πούχαν μείνει στην έρημη γη.<br /> Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών, μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.<br /> Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι. Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση...<br /> <br /> <br /> <br /> <a href="http://sansimera.gr/" rel="nofollow" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /> <br /> <br /></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span><br /> <br style="font-family: sans-serif;" /></div>

H τρομερή καταστροφή των Ψαρών, 20 Ιουνίου 1824

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τ...

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Μεγας Αλέξανδρος κατατροπώνει Πέρσες στον Γρανικό - 22 Μαΐου του 334 π.Χ.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><img alt="" border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY6Zc728HCP3tQWF3t23swP0oX3lNlVPnmb224noLuGVdBM_-gnMGVccyvAGzC2Ik13ApSSzFpCs5IuUGymyG7bNyrPQZlBwv5KjThUJRoKSRa4AVIeSdhvf2wdlHL8kwqQk7nz9plTXgI/s400/Alexander-the-Great.jpg" title="Ο Μεγας Αλέξανδρος κατατροπώνει Πέρσες στον Γρανικό - 22 Μαΐου του 334 π.Χ." width="400" /></span></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span> </div> <br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><ins><ins></ins></ins>Η πρώτη μεγάλη νίκη του <b>Μεγάλου Αλέξανδρου</b> κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρα στις 22 Μαϊου του 334 π.Χ. στον ποταμό Γρανικό (σημερινό Μπιγκάτσαϊ), που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της Μικράς Ασίας, κοντά στην Τροία.<br /><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br /><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3217298325327624533" name="more"></a>Οι Πέρσες σατράπες Μιθριδάτης και Σπιθριδάτης κατείχαν τη μία όχθη του Γρανικού ποταμού, έχοντας υπό τας διαταγάς τους 12.000 πεζούς, 15.000 ιππείς και 5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον Μέμνωνα τον Ρόδιο. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000 πεζούς και 5000 ιππείς. <br /><script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script><br />Ο Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει στις αρχές Μαΐου από την Πέλλα με το στρατό του και στόλο 160 πλοίων με στρατηγούς τους Παρμενίωνα, Φιλώτα, Κράτερο, Κλείτο και Ηφαιστίωνα. Στη Μακεδονία άφησε ως αντικαταστάτη του τον Αντίπατρο με 12.000 πεζούς και 1.500 ιππείς. Δια μέσου της Θράκης φθάνει στον Ελλήσποντο, όπου τον ανέμενε ο στόλος του, ο οποίος διαβίβασε τις δυνάμεις του στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Άβυδο, υπό την εποπτεία του Παρμενίωνα. <br />Ο Αλέξανδρος αποσπάστηκε για λίγο από το στρατό του για να θυσιάσει στο τέμενος του Πρωτεσίλαου (του πρώτου έλληνα που εφονεύθη στον Τρωικό Πόλεμο) στην Ελεούντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στο Ίλιον, όπου τέλεσε θυσία στην Αθηνά και αγώνες προς τιμή του Αχιλλέα. <br />Όταν επέστρεψε στην Άβυδο πληροφορήθηκε από τους στρατηγούς του ότι οι Πέρσες τον ανέμεναν παρατεταγμένοι στην όχθη του Γρανικού. Η θέση τους ήταν πλεονεκτική, καθώς η όχθη του ποταμού ήταν απότομη. Ο Αλέξανδρος μετά από εισήγηση του Παρμενίωνα διαβαίνει τον ποταμό την αυγή της 22ας Μαΐου και επιτίθεται με τη δεξιά του πτέρυγα, της οποίας προΐστατο ο ίδιος, έχοντας εφαρμόσει τη Λοξή Φάλαγγα. <br />Ο Αλέξανδρος μάχεται μεταξύ των πρώτων. Σε μία στιγμή της μάχης, ο πέρσης σατράπης Σπιδριδάτης υψώνει το ξίφος του για να τον σκοτώσει. Με μία αστραπιαία κίνηση ο Κλείτος αποκόπτει το χέρι του Σπιθριδάτη και σώζει τον Αλέξανδρο. Εν τω μεταξύ, οι περσικές δυνάμεις είχαν υποπέσει σ' ένα σημαντικό τακτικό σφάλμα με καθοριστική σημασία στην έκβαση της μάχης. Είχαν τοποθετήσει τους ιππείς έμπροσθεν των πεζών, με αποτέλεσμα όταν αυτοί άρχισαν να υποχωρούν υπό την πίεση των Μακεδόνων να παρασύρουν τους πεζούς, οι οποίοι βάλλονταν ανηλεώς από τους σαρισοφόρους. <br />Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνους στο πεδίο της μάχης τους έλληνες μισθοφόρους. 2.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στάλθηκαν σιδηροδέσμιοι στη Μακεδονία για καταναγκαστικά έργα, επειδή «παρά τα κοινή δόξαντα τοις Έλλησι, Έλληνες όντες εναντία τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο», όπως αναφέρει ο Αρριανός. Οι απώλειες των Μακεδόνων ανήλθαν σε 150 άνδρες, ενώ οι Πέρσες έχασαν 4.000 στρατιώτες. <br />Την επομένη του θριάμβου του, ο Αλέξανδρος διέταξε να ταφούν οι πεσόντες άνδρες του μετά των όπλων τους, αλλά και έλληνες μισθοφόροι κατά τα έθιμα. Διέταξε, επίσης, να αποσταλούν στον Παρθενώνα ως αφιέρωμα 300 περσικές ασπίδες με την επιγραφή «Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων». <br />Η νίκη του Αλέξανδρου καταρράκωσε το ηθικό των Περσών, ενώ άρχισε να δημιουργείται η φήμη περί του αηττήτου του Αλέξανδρου. Η μία μετά την άλλη οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας απελευθερώθηκαν και δημιουργήθηκε ένα προγεφύρωμα, χρήσιμο στον Αλέξανδρο για τη συνέχιση της εκστρατεία του κατά των Περσών. <br /> </span></span><br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><a href="http://sansimera.gr/" rel="nofollow" target="_blank">ΠΗΓΗ </a></span></span></div>

Ο Μεγας Αλέξανδρος κατατροπώνει Πέρσες στον Γρανικό - 22 Μαΐου του 334 π.Χ.

Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρ...

Διαβάστε περισσότερα »

10 Μαΐου 1956: Μνήμη Ηρώων Μιχαήλ Καραολή - Ανδρέα Δημητρίου

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBmIP_3YRv-gz67AG5FNC23_N5JNgq7vhpfGBpAg0T4klu5sNOu37jmO7OZccumFh7Gz_z36hXcm6MWyJcZzQipGPmOn_2g2Q_eeuXA9KvPPG6ySgEu6GsbnbCt_sKhszYt4A8EY53nJY/s1600/%CE%9A%CE%A5%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBmIP_3YRv-gz67AG5FNC23_N5JNgq7vhpfGBpAg0T4klu5sNOu37jmO7OZccumFh7Gz_z36hXcm6MWyJcZzQipGPmOn_2g2Q_eeuXA9KvPPG6ySgEu6GsbnbCt_sKhszYt4A8EY53nJY/s1600/%CE%9A%CE%A5%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3.png" width="640" /></a></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></b><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Στις 10 Μαΐου 1956 απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους Άγγλους ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου. Οι δύο αγωνιστές αποτέλεσαν τους πρωτομάρτυρες του αντιαποικιοκρατικού Κυπριακού Αγώνα δίνοντας τη ζωή τους για την απελευθέρωση και Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα.</b><br /> </span></span><br /> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></b></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Οι Καραολής και Δημητρίου προέρχονταν από την αγροτική τάξη, η οποία στις δεκαετίες των ΄40 και ΄50, επιβίωνε μέσα στη τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εντάχθηκαν σε νεαρή ηλικία στην ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και αγωνίστηκαν ηρωικά για την απελευθέρωση και την Ελληνικότητα της Κύπρου μας. Η δράση τους στην ΕΟΚΑ πολυδιάστατη.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br />Ο Μιχαήλ Καραολής μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου κατηγορήθηκαν ότι σκότωσαν σε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ στις 28 Αυγούστου 1955, έναν συνεργάτη των Άγγλων. Ο Καραολής, αντίθετα με τον Παναγιώτου συνελήφθη αργότερα σε ενέδρα. Οι Βρετανοί που τηρούσαν ακριβέστατο αρχείο στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών τον ανακάλυψαν από το ποδήλατό του που δεν μπόρεσε να πάρει από τη συγκέντρωση.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο Ανδρέας Δημητρίου συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Σίντνεϊ Τέιλορ, στις 28 Νοεμβρίου 1955.</b></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></b></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι δύο αγωνιστές δεν αποκάλυψαν τίποτα στις αγγλικές αρχές, φυλακίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και καταδικάσθηκαν σε θάνατο και απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956.</b></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></b></span></span></div> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Όπως ήταν αναμενόμενο, η εκτέλεσή τους προκάλεσε έκρηξη αντιδράσεων στη Μεγαλόνησο. Η Ε.Ο.Κ.Α. εκτέλεσε τους Άγγλους στρατιώτες Γκόρντον Χιλ και Ρόναλντ Σίλτον, που είχαν απαχθεί και κρατούνταν ως όμηροι ενώ σχεδιάστηκε επίθεση στον αστυνομικό σταθμό Παλαιχωρίου η οποία ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><a href="http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/9-maiou-1956-to-kathestws-karamanlh-dolofonei-ellhnes-pou-diadhlwnoun-uper#.UYwlKKLwlBo" style="margin: 0px; outline-style: none; outline-width: medium; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><b>Στην Ελλάδα την προηγούμενη μέρα της εκτέλεσης</b></a>, 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 200 τραυματίστηκαν στην Αθήνα, από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών σε μια πρωτοφανούς έντασης διαδήλωση, με κεντρικό αίτημα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τιμήν των δύο ηρώων, πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και την Κύπρο φέρουν το όνομά τους.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Οι σωροί των δύο ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου θάφτηκαν μαζί με άλλους 11 στα λεγόμενα «Φυλακισμένα Μνήματα», ένα μικρό κοιμητήριο που είχαν κατασκευάσει οι Άγγλοι αποικιοκράτες στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας και το οποίο βρισκόταν δίπλα από τα κελιά των μελλοθάνατων και την αγχόνη.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span> <div style="border-color: -moz-use-text-color; border-style: none; border-width: 0px; line-height: 23px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b style="border-color: -moz-use-text-color; border-image: initial; border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ<br />ΑΘΑΝΑΤΟΙ</b></span></span></div> </div>

10 Μαΐου 1956: Μνήμη Ηρώων Μιχαήλ Καραολή - Ανδρέα Δημητρίου

Στις 10 Μαΐου 1956 απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους Άγγλους ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου. Οι δ...

Διαβάστε περισσότερα »

Ελληνική Εργατική Πρωτομαγιά 1893: Πως το μνημόνιο δολοφονεί αυτά που κερδίσαμε με αίμα.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"></span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.sansimera.gr/media/photos/May_Day-Greece.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img alt="" border="0" height="362" src="http://www.sansimera.gr/media/photos/May_Day-Greece.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" width="400" /></span></a></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το… 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.</span><br /> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a></span></h5> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"> Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».</span></h5> <h5> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins> <script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"> Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:<br />«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:<br />Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ’ όλην την ημέραν, και οι πολίται ν’ αναπαύωνται.<br />Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.<br />Γ) Ν’ απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.<br />Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»</span></h5> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"> Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».</span></h5> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"> Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.</span></h5> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"><br /></span></h5> <h5> <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: small;"> sansimera.gr</span></h5> </div> <br /> <br style="font-family: sans-serif;" /></div>

Ελληνική Εργατική Πρωτομαγιά 1893: Πως το μνημόνιο δολοφονεί αυτά που κερδίσαμε με αίμα.

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το… 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="story-intro"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> <img alt="Το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967" class="story-image" height="383" itemprop="image" src="http://cdn1.bbend.net/media/com_news/story/2015/04/20/579135/main/Makarezos-Pattakos-Papadopoulos.jpg" title="" width="640" /></span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.</span></span></div> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span><br /> <div class="story-fulltext"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των Aθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα - θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό. Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία έννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί καλόβλεπαν μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός μετριοπαθούς Κέντρου. «Η Χούντα των Στρατηγών» έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι μικροί αξιωματικοί, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, σε σχέση με το 24,43% του 1958.</span></span><br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε». Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους. Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα).</b> Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς εξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων. Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»</b></span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες», ενώ η «Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό - μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.</span></span><br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.</span></span><br /> <br /> <br /> <br /> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Πηγή sansimera.gr</span></span></div> <div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;"> <span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div> </div>

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

  Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματ...

Διαβάστε περισσότερα »

Σαν σήμερα ξεκίνησε η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα – Εντυπωσιασμένοι οι Γερμανοί από την Ελληνική αντίσταση

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="color: silver; font-family: sans-serif;"></span><br /> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; max-width: 100%; text-align: center;"> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="http://www.makeleio.gr/wp-content/uploads/2015/04/German_invasion-Greece.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Σαν σήμερα ξεκίνησε η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα – Εντυπωσιασμένοι οι Γερμανοί από την Ελληνική αντίσταση" border="0" height="400" src="http://www.makeleio.gr/wp-content/uploads/2015/04/German_invasion-Greece.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" title="Σαν σήμερα ξεκίνησε η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα – Εντυπωσιασμένοι οι Γερμανοί από την Ελληνική αντίσταση" width="860" /></a></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας κατά της χώρας μας… εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας,</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a>45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, πρίγκιπα Έρμπαχ. Επιδίδοντας το τελεσίγραφο, ο Έρμπαχ τόνισε στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση. Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.</span></div> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: sans-serif;">Η γερμανική επίθεση είχε την κωδική ονομασία Μαρίτα και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος του γερμανού δικτάτορα ήταν η βοήθεια προς τον σύμμαχό του Μουσολίνι που ήταν στριμωγμένος από τους Έλληνες στην Αλβανία και η εξασφάλιση των νώτων του ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Το σχέδιο Μαρίτα δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων, μαζί με την Τουρκία, που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι αγγλικές δυνάμεις έλεγχαν τον άξονα Τεμπών – Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο των ελληνοβουλγαρικών συνόρων κατά μήκος της λεγόμενης Γραμμής Μεταξά στην Ανατολική Μακεδονία και στα μεμονωμένα οχυρά του Εχίνου και της Νυμφαίας στη Θράκη. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Η λεγόμενη Γραμμή Μεταξά είναι ένα φιλόδοξο οχυρωματικό έργο, στα πρότυπα της Γραμμής Μαζινό, που είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Μεγάλο θαυμασμό και έκπληξη είχαν προκάλεσε στους Γερμανούς επιδρομείς οι κρυφές έξοδοι, χωρίς όμοιες σε άλλη οχύρωση, το σχετικά χαμηλό κόστος και το μικρό διάστημα κατασκευής. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι Γερμανοί δεν κατόρθωσαν να εντοπίσουν τα φατνώματα (θυρίδες) των οχυρών πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων και ότι οι Βούλγαροι δεν γνώριζαν τίποτα, εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα η τεχνική απόκρυψη και παραλλαγή, η άριστη ποιότητα σκυροδέματος, η έλλειψη ειδικού οπλισμού οχύρωσης και η τέλεια προσαρμογή του οπλισμού του στρατού εκστρατείας.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Ιστίμπεη, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές, Παλουριώνες κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μεταξά. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Οι υπερασπιστές της Γραμμής Μεταξά, περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους, με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμάλωτους έλληνες μαχητές. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ανήλθαν σε περίπου 1.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2.134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης Μαρίτα, γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">Κατά τις επόμενες μέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 30 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική.</span></div> <div style="max-width: 100%; text-align: justify;"> <span style="font-family: sans-serif;">sansimera.gr</span></div> </div> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span> <br /> <div class="separator" style="clear: both; max-width: 100%; text-align: center;"> </div> </div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span> <br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /></div>

Σαν σήμερα ξεκίνησε η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα – Εντυπωσιασμένοι οι Γερμανοί από την Ελληνική αντίσταση

Η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας κατά της χώρας μας… εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης κα...

Διαβάστε περισσότερα »

1η Απριλίου 1955. ΕΟΚΑ: Το αντάρτικο που κλόνισε μία αυτοκρατορία και έστειλε Φως Λευτεριάς σε όλο τον κόσμο.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div> <span style="font-family: sans-serif;"></span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/eoka-1apriliou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/eoka-1apriliou.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" width="400" /></a></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span> <br /> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span> <br /> <h4> <span style="font-family: sans-serif;"> </span></h4> <span style="font-family: sans-serif;"><b>1^η Απριλίου 1955 προσκύνημα στην ιερή μνήμη των αθάνατων ηρώων και τάμα ζωής για εθνική καταξίωση</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Γράφει ο Ανδρέας Σταυρίδης Ταξίαρχος ( ε.α )</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Ήταν εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα, τη πρώτη του Απρίλη του 1955</b>, που τα όνειρα του Κυπριακού Λαού για λευτεριά και Ένωση με τη μητέρα Πατρίδα, έπαιρναν σάρκα και οστά. Αιώνες ολόκληρους ο Κυπριακός Ελληνισμός, καρτερικά περίμενε αυτή τη μέρα. Γενιές και γενιές γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και έσβησαν με αυτό το όνειρο, μέσα στη καταφρόνια της σκλαβιάς και της ατίμωσης</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br /></span> <span style="font-family: sans-serif;">Ο απελευθερωτικός αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α άρχισε, επειδή είχαν εξαντληθεί όλα τα άλλα ειρηνικά μέσα<b>Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 διοργανώνεται Παγκύπριο δημοψήφισμα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα Από τους 224.747 πολίτες που είχαν δικαίωμα ψήφου, υπέγραψαν 215.108 ( ποσοστό 95.7% ),</b> ανάμεσα τους και μεμονωμένοι Τουρκοκύπριοι .Εναντίον ψήφισαν μόνο 57 άτομα Μετά το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, επιχειρείται για πρώτη φορά το 1953 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο , η εγγραφή για συζήτηση του Κυπριακού στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. Η Ελληνική Κυβέρνηση αρνήθηκε να στηρίξει την προσφυγή .</span><br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Το 1954 μετά από συνεννόηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο η Ελληνική Κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου ,κατέθεσε την πρώτη προσφυγή για το Κυπριακό στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε Στο ψήφισμα που είχε εκδοθεί, αν και αναγνωριζόταν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης δεν περιελάμβανε και το δικαίωμα της Ένωσης </b>Στην ουσία το ψήφισμα υιοθετούσε τις θέσεις της Βρετανίας Στο σημείο αυτό, με έμφαση τονίζεται ακόμη ότι και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν του αναφέρθηκε η δέσμευσή του για αυτοδιάθεση των λαών μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, απάντησε πως εννοούσε τους υπό γερμανική κατοχή λαούς! Η διαχρονική υποκρισία, αλαζονεία και η απαίσια φλεγματική αγγλοσαξονική νοοτροπία προς τους λαούς, που τελούσαν υπό τον αποικιοκρατικό βρετανικό ζυγό, σε όλο της το μεγαλείο</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><img alt="" height="420" src="http://olympiada.files.wordpress.com/2013/04/387368_221957031223629_100002280012535_488774_671338225_n.jpg?w=369&h=420" style="height: auto; max-width: 100%;" width="369" /></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Η Βρετανία χρησιμοποίησε στον ΟΗΕ και εκτός αυτού κάθε δολοπλοκία</b>, <b>θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να καταπνίξει το αίτημα των Κυπρίων. </b>Ενεργοποίησε και τις ΗΠΑ, τόσο στο παρασκήνιο όσο και στο προσκήνιο, για να περιπλέξει τη κατάσταση, με απόλυτο στόχο και σκοπό να μην αποδώσει ελευθερία στην Κύπρο. Για να μη παρουσιαστεί στη διεθνή κοινή γνώμη ότι αυτή, μια υπερδύναμη του «ελευθέρου κόσμου», αρνιόταν την ελευθερία σε έναν ολιγάριθμο λαό,<b>ενέπλεξε ύπουλα και μεθοδικά την Τουρκία,</b> για να εμφανίσει τελικά , την όλη κατάσταση υποκριτικά και δόλια, σαν ελληνοτουρκικό πρόβλημα</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>T</b><b>ο ξημέρωμα της 1ης Απριλίου 1955 ήταν ένα ξάφνιασμα της φύσης και η πρώτη γροθιά στο απαίσιο πρόσωπο του δυνάστη.</b> Πολλές εκρήξεις βομβών σε όλες τις πόλεις, φυλλάδια γέμισαν τους δρόμους καλώντας τους Έλληνες της Κύπρου να ξεσηκωθούν, μαθητές ξεχύθηκαν στους δρόμους με τις γαλανόλευκες, <b>απαιτώντας από τους αποικιοκράτες “φύγετε, είστε ανεπιθύμητοι, ζητούμε λευτεριά και δικαίωση, ζήτω η Ένωση”.</b> Οι αποικιοκράτες, απορημένοι και σαστισμένοι, αντέδρασαν αρχικά υποτονικά και σκόρπισαν παντού τους αισχρούς πληροφοριοδότες τους για να συλλέξουν πληροφορίες. .</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Έτσι άρχισε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. <b>Ήταν η αναγκαία απάντηση στον εμπαιγμό της Βρετανίας και της αποικιοκρατικής νοοτροπίας της.</b> Ήταν η δυναμική έκφραση και η γρανιτένια θέληση και η απόφαση του υπόδουλου λαού να ζήσει ελεύθερος. . Στη εξέγερση κανένας δεν περίσσευε, η δε συμμετοχή ήταν αθρόα και συγκινητική .Οι αγωνιστές δεν ήταν παιδιά επιφανών αστικών και μόνο δεξιών οικογενειών. Ήταν απλοί άνθρωποι με βαθειά προσήλωση στο Θεό και την Ελλάδα. Ήταν ιερωμένοι, εκπαιδευτικοί, βιοπαλαιστές, εργατόπαιδα, αγροτόπαιδα, φοιτητές, μαθητές, οικοκυρές Ήταν ο λαός όλος.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, οι Άγγλοι αντιλήφθηκαν ότι άρχιζε το τέλος της παντοδυναμίας τους. Οι Έλληνες της Κύπρου, παίρνοντας την σκυτάλη από τους προγόνους τους του 1821 και του, 1940 απαιτούσαν ελευθερία η θάνατο. Με λιγοστό οπλισμό , κυνηγετικά και ελάχιστα αυτόματα του 1940 που έφτασαν από την Ελλάδα<b>, τα αμούστακα παιδιά της ΕΟΚΑ, αποδιοργάνωναν τον μέχρι τότε άτρωτο Αγγλικό στρατό, με απανωτές ενέδρες σε αυτοκινητοπομπές και με και εύστοχες δολιοφθορές στα στρατόπεδά τους, σε αστυνομικούς σταθμούς και σε κάθε στρατιωτική εγκατάσταση</b> και συγκέντρωση προσωπικού .η οποία απειλούσε την δομή και την δράση της οργάνωσης Η συστηματικές και επιτυχημένες επιχειρήσεις των αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α, έγιναν για τους Βρετανούς εφιάλτης</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Μη έχοντας άλλη επιλογή και επιχειρώντας να καταστείλουν τη δράση της Ε.Ο.Κ.Α, οι<b> Άγγλοι, μετέφεραν στο νησί στρατιωτικές ενισχύσεις, έκτισαν φυλακές και κρατητήρια, ανακριτήρια και θαλάμους βασανιστηρίων, εξόρισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον πολιτικό ηγέτη της εξέγερσης, μητροπολίτες και λαϊκούς Επικήρυξαν έναντι αδρής αμοιβής τον στρατιωτικό ηγέτη του αγώνα τον αρχηγό Γρίβα Διγενή και τομεάρχες της Ε.Ο.Κ.Α .Ανύψωσαν την αγχόνη με τον φοβερό της βρόγχο.</b> Κι εκεί μέσα στις φυλακές, εκεί μεταξύ κελιού και αγχόνης, μεταξύ ζωής και θανάτου, γράφεται μια άλλη πτυχή της ιστορίας του Κυπριακού έπους, αναπέμπουσα χρυσίζουσα αιώνια λάμψη, από το φωτοστέφανο των ηρωικών εθνομαρτύρων Η αγχόνη άρχισε το ανατριχιαστικό της έργο . Η αποικιακή ηγεσία, αντίκρισε με δέος τους καταδικασμένους σε θάνατο αγωνιστές, να προχωρούν προς το ικρίωμα, τραγουδώντας ύμνους προς την ελευθερία και ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Οι απαγχονισθέντες αγωνιστές</b> δεν λιποψύχησαν, ποτέ, ούτε από τα απαίσια βασανιστήρια, τις ατέλειωτες ανακρίσεις, την ψυχολογική βία τις στερήσεις και την απομόνωση. <b>Ατενίζουν την αγχόνη γαλήνιοι, ευθυτενείς, ευσταλείς και με περιφρόνηση τον επικείμενο θάνατό τους, κάνουν το σημείο του σταυρού και ψάλλουν αγέρωχοι, “σε γνωρίζω από κόψη του σπαθιού την τρομερή</b>”. Πενταπόσταγμα της Ελληνικής λεβεντιάς και περηφάνιας. Ο ωραιότερος και ενδοξότερος θάνατος για προάσπιση όχι των γήινων και ευτελών, αλλά, των αιώνιων, ωραίων, μεγάλων και αληθινών ιδανικών θρησκείας και έθνους. Εκείνος ο ήχος της θηλιάς, όταν τέντωνε το σχοινί για να πάρει τη ζωή του συμπολεμιστή τους, λύγιζε ακόμη και τα άψυχα σίδερα, όμως δεν στάθηκε ικανός να λυγίσει τους αντρειωμένους αντάρτες της ΕΟΚΑ που περίμεναν τη σειρά τους</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Αμήχανοι οι δήμιοι παρακολουθούν τη λεβεντιά των ηρώων με τη θηλιά στο λαιμό και γρήγορα, το εχθρικό μένος τους, μεταβάλλεται σε θαυμασμό για τα αμούστακα παλικάρια<b>. Κανένα απ’ αυτά δεν δείλιασε. Από κανέναν δεν απέσπασαν ούτε μία πληροφορία.</b> Έτσι απλά, προτίμησαν το θάνατο από την ατίμωση, την αρετή από την καλοπέραση, τη λεβεντιά από τη δειλία. Έτσι απλά, πορευτήκανε μερικά μέτρα από το κελί τους μέχρι την αγχόνη, για να εισέλθουν δαφνοστεφανωμένοι και ευλογημένοι, στο πάνθεο των ηρώων και των αθανάτων.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Οι επαναστατημένοι συνέχιζαν απτόητοι να κτυπούν στρατιωτικούς στόχους,</b> γράφοντας με το αίμα τους, ένα ακόμα έπος, στις σελίδες της μακρόχρονης ελληνικής ιστορίας της Κύπρου<b>. Παρά τους απαγχονισμούς, τις εκτελέσεις, τις συλλήψεις και τους εγκλεισμούς σε κρατητήρια, τις ανακρίσεις με τα ανείπωτα βασανιστήρια</b> και όλες τις προσπάθειες των αποικιοκρατών, οι επαναστατημένοι δεν λύγιζαν. Κτυπούσαν και ξανακτυπούσαν καίρια και οργανωμένα κάθε βρετανικό στόχο, στρατόπεδα ,αποθήκες ,αστυνομικούς σταθμούς ,φάλαγγες οχημάτων ,κάθε υποδομή του αποικιακού καθεστώτος</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Πορεύτηκαν από τα κελιά των μελλοθανάτων μέχρι τον τόπο της εκτέλεσης και αν δεν ήταν χειροδέσμιοι, θα έπαιρναν οι ίδιοι τη θηλιά και θα την έβαζαν στο λαιμό τους. Θεωρούσαν την ακριβή ζωή τους, ένα τίποτα, μπροστά στο όνειρο και τον πόθο για την λευτεριά. <b>Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και όλοι</b> <b>οι ασύλληπτοι, επικηρυγμένοι και μη αντάρτες της Ε.Ο.Κ.Α. Παρέμειναν πιστοί στον όρκο τους, πρόταξαν τα στήθη τους ενάντια στον εχθρό, φυλάγοντας Θερμοπύλες. Έγιναν ολοκαύτωμα σε υπόγεια, σε κρησφύγετα, έπεσαν νεκροί διάτρητοι από σφαίρες, σε αγιασμένους από το αίμα τους χώρους, σε αχυρώνες, βουνά και πεδιάδες.</b> Γνώριζαν, γνώριζαν πολύ καλά ,πως με τον θάνατό τους θα πότιζαν το δένδρο της λευτεριάς, και αυτή, θα σκέπαζε από άκρη σε άκρη την πικρή, μικρή τους πατρίδα. Ξεφτίλισαν τον τύραννο δυνάστη μα και τον ίδιο το θάνατο, μεθυσμένοι από το γλυκό κρασί, που μόνο οι Έλληνες ξέρουν να φτιάχνουν εδώ και αιώνες, όταν η πατρίδα το απαιτεί.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Δεν θεωρείται ουτοπία, ούτε και ακραία τοποθέτηση, να μιλάμε εμείς σήμερα για αυτούς, για νεομάρτυρες του 20^ου αιώνα . Για όλους, που στα χρόνια της δοκιμασίας και των παθών, επέλεξαν να ομολογήσουν και να υπερασπιστούν τον έρωτα για τη πατρίδα και τη βαθύτατη πίστη τους στον εσταυρωμένο Χριστό. <b>Είμαστε ένας μαρτυρικός λαός, αλλά φέρουμε και τη κατάρα του εθνικού διχασμού. Όμως, στους δύσκολους καιρούς, την κρίσιμη στιγμή της οριακής αναμέτρησής μας με την Ιστορία με τα πεπρωμένα και τη μοίρα μας, επιλέγουμε σαν Έλληνες, το δρόμο της θυσίας και της τιμής.</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Αυτή την οδό της θυσίας και της τιμής, της ομολογίας και του μαρτυρίου, επέλεξαν στην εσχατιά αυτή του Ελληνισμού, στην Κύπρο, οι ήρωες του 55-59.Στο Ελληνικό ηρώο, αλλά και στις καρδιές των Πανελλήνων, περήφανα έχουν θρονιάσει και όσοι μαρτύρησαν το 63-64 και τις μέρες της εισβολής του Αττίλα το 1974. Οφείλουμε να τιμούμε και να μνημονεύουμε όλους τους εθνομάρτυρες του Ελληνισμού στην Κύπρο. <b>Το καλύτερο δε μνημόσυνο για αυτούς δεν είναι άλλο, παρά η δική μας πιστή προσήλωση στις παρακαταθήκες τους και η συνέχιση του αγώνα μέχρι την δικαίωση. </b>Μόνον τότε, η ψυχή τους θα αναπαυθεί και η θυσία τους θα δικαιωθεί .</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Αυτή την οδό επέλεξε ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Κυριάκος Μάτσης, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ο Μιχαήλ Καραολής και όλοι οι συναγωνιστές τους. Αυτή την οδό ακολούθησαν τις μέρες της εισβολής στις ακτές της Κερύνειας, στον Πενταδάκτυλο και στους κάμπους της Μόρφου και της Μεσαορίας, οι προασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον του Τούρκου εισβολέα.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Η γη των φυλακισμένων μνημάτων, δέχθηκε στοργικά στα σπλάχνα της, τα σώματα εσάς, των δεκατριών αρχαγγέλων της λευτεριάς.Με την προσήκουσα θρησκευτική και εθνική τάξη. Ιερατείο και χορός ικεσίες ανέπεμπαν προς τον Ύψιστο στου ενταφιασμού σας την ιερή στιγμή <<εν σκηναίς δικαίων τάξαι εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι και μετά δικαίων συναριθμήσαι>> <<…..και του παράδεισου ποιών πολίτην με….>> Ακριβώς εκεί είναι η θέση σας, στην του παραδείσου θείαν πολιτείαν, δίκαιοι τιμημένοι αθάνατοι ήρωες μας Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκο, Ιάκωβε Πατάτσε, Χαρίλαε Μιχαήλ, Μιχάλη Κουτσόφτα, Ανδρέα Παναγίδη, Στέλιο Μαυρομμάτη, Μάρκο Δράκο, Γρηγόρη Αυξεντίου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Στυλιανέ Λένα, Κυριάκο Μάτση και σε όλους εσάς, λοιποί ήρωες και ηρωίδες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κατ άπασαν σκλαβωμένην και μη, τιμίαν Ελληνικήν γην, κείμενοι και αδικαίωτοι του 63-64 και του 1974</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Θλίψη και πικρία κατακλύζει τις καρδιές όλων παντού και πάντοτε Η <b>σκέψη μας με αγωνία, στρέφεται προς τους αγνοούμενους μας του 1974.</b> Τι απέγιναν, ζούν, απεβίωσαν, εκτελέστηκαν, τάφηκαν και αν ναι, πού, πως, με ποιά θρησκευτική και εθνική τάξη; Ευχή και ελπίδα όλων είναι η εξακρίβωση της τύχης μέχρι και του τελευταίου. <b>Ύψιστο όμως καθήκον και χρέος έχουν οι κυβερνήσεις, οι εθνικές ηγεσίες Ελλάδος και Κύπρου </b>και ενωμένη η όπου γης απόδημη ομογένεια, <b>να εμμείνουν και να απαιτήσουν από όλα τα διεθνή φόρα, την άσκηση κάθε δυνατής πίεσης προς την Τουρκία, να δώσει όλα τα στοιχεία για διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων</b> .Είναι ύψιστο θρησκευτικό και εθνικό χρέος πρώτιστα για τους ίδιους τους αγνοούμενους, άλλα και για τους τραγικούς συγγενείς τους, που βιώνουν για 39 τώρα χρόνια το δικό τους δράμα.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Παρά τον ωραίο εκείνο αγώνα και τις θυσίες</b> του Κυπριακού Ελληνισμού, <b><i>δεν έγινε εφικτή η υλοποίηση του στόχου του αγώνα, η Ένωση της μεγαλονήσου με την μητέρα Ελλάδα</i> </b>.<b>Αιτία ,ήταν και πάλιν η δόλια συμπαιγνία των Τουρκοβρετανών. Βυσσοδομούντες και μηχανορραφούντες, εφαρμόζουν το νέο τους σχέδιο, αντί της αυτοδιάθεσης ένωσης, επιβάλλουν το Ζυριχικό έκτρωμα,</b> ένα δοτό σύνταγμα και συστήνουν μια κολοβή Δημοκρατία και διαμέσου αυτής “νομιμοποιούν” την παραμονή των “κυρίαρχων” δήθεν, βρετανικών βάσεων και τη συμμετοχή των τουρκοκυπρίων με υπερδικαιώματα στο νέο κράτος. Και τα δύο θα αποδειχθούν , στη πορεία, δούρειοι ίπποι και εστίες πρόκλησης έκρυθμων καταστάσεων, εντός της κατά τα άλλα κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τότε, 54 χρόνια μετά, βιώνουμε σχεδόν, <b>κάθε δέκα χρόνια και ένα δόλιο σχέδιο, αποδυνάμωσης και διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την τουρκική ανταρσία του 64, πραξικόπημα και εισβολή το 74, ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 85, επιβολή της ρατσιστικής λύσης της διζωνικής. ομοσπονδίας .το 1990 μέσω του Ο.Η.Ε και η απόπειρα της διχοτόμησης και διάλυσης της Δημοκρατίας με το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν το 2004 και πάλιν μέσω του Ο.Η.Ε .</b> Απορία και έντονος προβληματισμός, μα είναι δυνατό όλα τα πιο πάνω εγχειρήματα να είναι αθώα και τυχαία ;;;</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Το ιστορικό “ΟΧΙ” και η απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004 από το 76% του λαού, ανέτρεψε πολυδιάστατα γαιωστρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα πρώτιστα των Βρετανών και των Τούρκων και όχι μόνο. Το μένος τους αντί να κατευνάσει, θέριεψε.</b><b>Επεξεργάζονται από τότε και εφαρμόζουν σταδιακά, δυστυχώς μαζί με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα άλλο είδος επιχειρήσεων, πολύ πιο πολύπλοκων και δύσκολα αντιμετωπίσιμων.</b> Δημιουργούν ένα εφιάλτη για το κράτος και το λαό, συρρίκνωση της οικονομίας, καλπάζουσα ανεργία, κίνδυνο στάσης πληρωμών, πτώχευσης του κράτους, αποδιοργάνωσή του, διάλυση του κοινωνικού ιστού, καθιστώντας κράτος και λαό δέσμιους των ορέξεων των δανειστών</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b></b>Στόχος τους αυτή τη φορά τριπλός <b>1ο/Η δημιουργία συνθηκών πτώχευσης</b> και επιβολή των δικών τους όρων με απανωτά μνημόνια, χωρίς την δυνατότητα απεγκλωβισμού μας <b>2ο/ Η αποδυνάμωση των διαπραγματευτικών μας δυνατοτήτων στο εθνικό θέμα</b> και επιβολή αντεθνικής “λύσης”- διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας 3ο/ <b>Μέσω των πιο πάνω μεθοδεύσεων</b>, η παγίδευση και ο εξαναγκασμός να αποδεχθούμε, μη έχοντας άλλη επιλογή, την <b>υποθήκευση του εθνικού μας πλούτου</b>, των υδρογονανθράκων <b>και της εθνικής μας κυριαρχίας </b>με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για τις σημερινές και τις επερχόμενες γενιές</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Κάτω λοιπόν από αυτές τις τραγικές στιγμές που διάγει ο Κυπριακός Ελληνισμός, οφείλουμε να αναλογιστούμε ,την αδικαίωτη θυσία όλων των ηρώων μας του 55-59 του 64 και του 74 <b>Έχουμε χρέος κράτος, πολιτική ηγεσία, εκκλησία και λαός να διατρανώσουμε την απόφασή μας για ενότητα και ομοψυχία </b>. Έχουμε ιερό χρέος, από κοινού, να σχεδιάσουμε και να δρομολογήσουμε μια σύγχρονη, σώφρονα, εθνική διεκδικητική στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Οφείλουμε να αντισταθούμε μονιασμένοι με πείσμα και αξιοπρέπεια σ’ αυτούς που συναινούν ερήμην του λαού, στη συγκυριαρχία σε στεριά, θάλασσα και αέρα με την Τουρκία, μέσω του ψευδοκράτους και την Βρετανία μέσω των κυρίαρχων δήθεν βάσεων τους, μέσα στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός πλήρους και ισότιμου κράτους μέλους του Ο.Η.Ε και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Οφείλουμε να προτάσσουμε το περήφανο Ελληνικό “ΟΧΙ” σε φοβικά σύνδρομα και δουλοπρεπείς πρακτικές. Το πρόβλημα της εισβολής, της κατοχής και των Αγγλικών Βάσεων έχουμε βαρύτατο χρέος να το λύσουμε εμείς, αυτή η γενιά, όχι τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αρκετά έχουμε φορτώσει στους ώμους τους. Ήδη βρίσκονται σε τραγικά αδιέξοδα.</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Οφείλουμε να προτάξουμε την γρανιτένια θέληση μας για αγώνα εναντίον της όποιας μορφής διχοτόμησης Οφείλουμε να διεκδικήσουμε με όλα τα μέσα, τα απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματα μας, την Ελευθερία ,την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη . <b>Ο Κυπριακός Ελληνισμός θα δικαιούται να γιορτάσει χωρίς ενοχές και με ήρεμη την συνείδησή του, τα πραγματικά ελευθέριά του, μόνο με την απελευθέρωση. </b>Την απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και την επιστροφή όλων ανεξαίρετα των εκτοπισθέντων στα σπίτια, στις περιουσίες και στους τόπους λατρείας τους Ελεύθερη εγκατάσταση, δικαίωμα στην εκπαίδευση, την εργασία, τον πολιτισμό, στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι, με όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρωμένα σε ένα και μόνο κράτος, ενιαίο, κυρίαρχο, μια ιθαγένεια, μια οικονομία και ενιαίους κρατικούς θεσμούς</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Τιμώντας την 1η Απριλίου και την θυσία όλων, όσων έπεσαν μαχόμενοι για την πίστη και την πατρίδα, στην γη των Αγίων και των Ηρώων, καταθέτουμε την ευγνωμοσύνη μας και τους τιμούμε και θα τους τιμούμε, γιατί το αξίζουν.</b> Γιατί τους το χρωστάμε. Υπόσχεσή μας μία, η παρακαταθήκη του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, στο ιστορικό διάγγελμά του, για απόρριψη του σχεδίου Ανάν <b>«Παραλάβαμε κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσουμε κοινότητα, χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα».</b> Η πεμπτουσία δηλαδή του αγώνα μας.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Και είναι χρέος. Είναι χρέος διότι τιμώντας την κάθε επέτειο, τιμούμε τον αγώνα, τη θυσία και τη μνήμη των ηρώων μας.<b>Τιμώντας αυτούς, αναβαπτιζόμαστε και αντλούμε δύναμη, κουράγιο και διατρανώνουμε την πίστη και την θέληση μας για αγώνα ,μέχρι την ώρα της δικαίωσης, της επιστροφής</b>, μέχρι την ώρα που θα γιορτάσουμε <b>τα πραγματικά ελευθέρια μας,</b> εκεί στης Κερύνειας τον Αρχάγγελο και σε όλες τις εκκλησιές μας, σε πόλεις και χωριά με κωδωνοκρουσίες και με θρησκευτική ευλάβεια, θα ψάλλουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, το <b>«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…»</b> και υπό την κυματίζουσα γαλανόλευκη, με εθνική έξαρση το <b>«Σε γνωρίζω από την κόψη… Χαίρε ω! χαίρε ελευθεριά».</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">Περατώνοντας αυτή την κατάθεση τιμής κι ευγνωμοσύνης υποκλινόμαστε στη μνήμη και το μεγαλείο της θυσίας των αθανάτων ηρώων μας, και αναφωνούμε.</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><b>ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ!!! ΖΗΤΩ Η ΚΥΠΡΟΣ!!! ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ.!!!</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">ΠΗΓΕΣ 1 / Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κύπρου</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">2 / Αρχείο της Βουλής των .Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας</span><br /> <span style="font-family: sans-serif;">3 / Εφημερίδα  Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ </span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span> </div> <div> <br /></div> <div> <a href="http://lithosfotos.blogspot.com/2015/04/1-1955.html" rel="nofollow" target="_blank">πηγη</a></div> </div>

1η Απριλίου 1955. ΕΟΚΑ: Το αντάρτικο που κλόνισε μία αυτοκρατορία και έστειλε Φως Λευτεριάς σε όλο τον κόσμο.

1 η  Απριλίου 1955 προσκύνημα στην ιερή μνήμη των αθάνατων ηρώων και τάμα ζωής για εθνική καταξίωση Γράφει ο Ανδρέας Σταυρίδη...

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1948 ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"></span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="http://cdn1.bbend.net/media/com_news/story/2015/03/06/564048/main/Ensomatosi_Dodekanison.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Σαν σήμερα το 1948 τα Δωδεκάνησα ενσωματώνονται και επισήμως στην Ελλάδα " border="0" class="story-image" height="400" itemprop="image" src="http://cdn1.bbend.net/media/com_news/story/2015/03/06/564048/main/Ensomatosi_Dodekanison.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" title="anoixtomialos.gr" width="640" /></a></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> </span> <div class="story-intro"> <span style="font-family: sans-serif;"><b>Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.</b></span><br /> <span style="font-family: sans-serif;"><br /></span> <span style="font-family: sans-serif;"><b></b></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> <b></b><div class="story-fulltext"> <b>Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικές επιδρομές από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς). Από το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους. Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, τα Δωδεκάνησα επαναστάτησαν, αλλά το 1830 επιστράφηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.</b><br /> <br /> <b>Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναπτέρωσε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι σύντομα τα νησιά θα ενταχθούν στον εθνικό κορμό. Πράγματι, με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνταν στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση. Όμως, η ατυχής έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι προσπάθησαν να τα εξιταλίσουν. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), κύριοι των Δωδεκανήσων έγιναν οι Γερμανοί και μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας (Μάιος 1945), η Μεγάλη Βρετανία.</b><br /> <br /> <b>Ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο ελληνικό κράτος, την οποία η ελληνική διπλωματία δεν έπρεπε να αφήσει να πάει χαμένη. Ήταν απαίτηση του ελληνικού λαού και είχε χυθεί άφθονο ελληνικό αίμα για την εκδίωξη των Γερμανών από τα Δωδεκάνησα. Το θέμα θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι.</b><br /> <br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> <b>Υποστολή της αγγλικής σημαίας στη Ρόδο και έπαρση της ελληνικής.Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως εθνικές διεκδικήσεις την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε, χωρίς δυσκολίες και περιπλοκές.</b><br /> <br /> <b>Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να δελεάσουν την Τουρκία, προσφέροντάς της ορισμένα παράκτια νησιά του Αιγαίου, προκειμένου να την πείσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων ή τουλάχιστον να παραμείνει αυστηρά ουδέτερη. Επιπροσθέτως, ο Στάλιν είχε συνδέσει το θέμα των Δωδεκανήσων με την Τριπολίτιδα (σημερινή Λιβύη), για την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε διατυπώσει το αίτημα να της ανατεθεί η εντολή.</b><br /> <br /> <b>Όμως, σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ως Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Έτσι, προτού καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης, το θέμα των Δωδεκανήσων είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για την Ελλάδα.</b><br /> <br /> <b>Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στη Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου. Η Διάσκεψη της Ειρήνης συνήλθε στο Παρίσι από τις 29 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου 1946, όπου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς και τα θέματα της Βορείου Ηπείρου και της διευθέτησης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, χωρίς επιτυχία, αφού οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να δυσαρεστήσουν τη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της Αλβανία και Βουλγαρία. Η προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει το Καστελόριζο και τη Σύμη έπεσαν στο κενό.</b><br /> <br /> <b>Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας. Με επιμονή της σοβιετικής πλευράς, οριζόταν στο κείμενο ότι τα νησιά θα παρέμεναν αποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη που θα επικαλεστεί η Τουρκία κατά τρόπο καταχρηστικό μετά το 1974. Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά την Κρίση των Ιμίων το 1996.</b><br /> <br /> <b>Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.</b><br /> <br /> <b>Πηγή: sansimera.gr</b></div> <div style="background-color: white; border: medium none; max-width: 100%; overflow: hidden;"> <br /></div> </span><br /> <br style="font-family: sans-serif;" /></div>

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1948 ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ε...

Διαβάστε περισσότερα »

Σαν σήμερα στις 6 Μαρτίου του 1910 η Εξέγερση του Κιλελέρ. Μαθαίνουμε από αυτούς που έγραψαν ιστορία.

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-family: sans-serif;"></span><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-family: sans-serif;"><a href="http://www.anarkismo.net/cache/imagecache/local/attachments/apr2011/460_0___30_0_0_0_0_0_kileler.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Σαν σήμερα στις 6 Μαρτίου του 1910 η Εξέγερση του Κιλελέρ. Μαθαίνουμε από αυτούς που έγραψαν ιστορία." border="0" height="448" src="http://www.anarkismo.net/cache/imagecache/local/attachments/apr2011/460_0___30_0_0_0_0_0_kileler.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" title="" width="640" /></a></span></div> <span style="font-family: sans-serif;"> <div dir="ltr" style="max-width: 100%;" trbidi="on"> <br /> <h5> </h5> <b><br /></b>Από αγροτική κινητοποίηση στην Καρδίτσα το 1910<br /> Αιματηρά επεισόδια, που συνέβησαν στις 6 Μαρτίου 1910 και εντάσσονται στη μακρά ιστορία του αγροτικού ζητήματος στη Θεσσαλία. Παρότι έλαβαν χώρα κατά κύριο λόγο στην Λάρισα, πήραν το όνομά τους από το χωριό Κιλελέρ (σήμερα Κυψέλη), από το οποίο δόθηκε το έναυσμα. Η επέτειος αυτή τιμάται κάθε χρόνο και αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ελληνικής αγροτιάς, που έχει την ευκαιρία να προβάλει τα αιτήματά της.<br /> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br /> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3217298325327624533" name="more"></a><br /> Το αγροτικό ζήτημα στη Θεσσαλία εμφανίζεται οξυμένο από την επαύριο της ένταξης της περιοχής στην ελληνική επικράτεια το 1881. Οι κολίγοι υπήρξαν οι χαμένοι της ενσωμάτωσης και οι τσιφλικάδες οι μεγάλοι κερδισμένοι. Το λάθος των κυβερνήσεων εκείνης της εποχής ήταν ότι εφάρμοσαν το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, που ίσχυε στην Παλαιά Ελλάδα, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα των κολίγων, βάσει του οθωμανικού δικαίου.<br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> Επί Τουρκοκρατίας, οι τσιφλικάδες είχαν μόνο το δικαίωμα εισπράξεως των προσόδων επί των μεγάλων εκτάσεων που κατείχαν, ενώ οι κολίγοι είχαν πατροπαράδοτα δικαιώματα επί των κοινόχρηστων χώρων του τσιφλικιού (επί της γης, των οικιών, των δασών και των βοσκοτόπων). Με τη νέα κατάσταση, οι έλληνες πλέον τσιφλικάδες, που διαδέχθηκαν τους οθωμανούς, είχαν δικαιώματα απόλυτης κυριότητας σε όλη την ιδιοκτησία τους, ενώ οι κολίγοι είχαν περιπέσει σε καθεστώς δουλοπαροίκου.<br /> <a href="http://www.agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2011/04/mnimeio-agroti-400x300.jpg"><img border="0" height="300" src="http://www.agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2011/04/mnimeio-agroti-400x300.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" width="400" /></a><br /> Οι κολίγοι διεκδίκησαν μαχητικά την επαναφορά των πραγμάτων στο προηγούμενο καθεστώς, ενώ έθεταν και θέμα απαλλοτριώσεων. Ο εκσυγχρονιστής Χαρίλαος Τρικούπης, που κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή, ήταν αντίθετος με τη διανομή της γης στους κολίγους, γιατί δεν ήθελε να χάσει τους ξένους επενδυτές και την εισροή νέων κεφαλαίων στην Ελλάδα.<br /> Η κατάσταση άλλαξε δραματικά στην αυγή του 20ου αιώνα, με την ίδρυση των πρώτων αγροτικών συλλόγων σε Λάρισα, Καρδίτσα και Τρίκαλα. Με τη βοήθεια φωτισμένων αστών της εποχής, οι κολίγοι υιοθέτησαν σύγχρονες μορφές πάλης (μαζικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις, ψηφίσματα σε Κυβέρνηση, Βουλή και Βασιλιά κ.ά.). Η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα από όργανο των τσιφλικάδων το 1907 χαλύβδωσε το αγωνιστικό τους φρόνημα.<br /> Στις αρχές του 1910, κύριο αίτημα των κολίγων ήταν η απαλλοτρίωση της γης και η διανομή των τσιφλικιών στους καλλιεργητές της, πάνω στη βάση της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας. Η χώρα βρισκόταν υπό τον αστερισμό του Στρατιωτικού Συνδέσμου και πρωθυπουργός ήταν ο «υπηρεσιακός» Στέφανος Δραγούμης.<br /> <a href="http://www.sansimera.gr/media/photos/Kileler.jpg"><img border="0" height="245" src="http://www.sansimera.gr/media/photos/Kileler.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" width="400" /></a><br /> <i><b>Οι πρωτεργάτες των αγροτικών κινητοποιήσεων επιβιβάζονται στο τρένο για να προσαχθούν σε δίκη</b></i><br /> Οι κολίγοι είχαν προγραμματίσει το Σάββατο 6 Μαρτίου πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αφορμή τη συζήτηση του αγροτικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να συρρέουν στην πόλη διαδηλωτές από τα γύρω χωριά. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, κάπου 200 χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, Πολίτης, που επέβαινε στο τρένο, τους το αρνήθηκε. Οι χωρικοί οργίστηκαν κι άρχισαν να λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών.<br /> Το τρένο απομακρύνθηκε, αλλά σε απόσταση ενός χιλιομέτρου επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από ομάδα 800 χωρικών. Οι άνδρες της στρατιωτικής δύναμης που ευρίσκοντο εντός του τρένου και μετέβαιναν στη Λάρισα για το συλλαλητήριο, διατάχθηκαν από τον επικεφαλής τους να πυροβολήσουν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι χωρικοί εξαγριώνονται και τους επιτίθενται με πέτρες και ξύλα. Οι στρατιώτες ξαναπυροβολούν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο ή κατ' άλλους τέσσερις χωρικοί και να τραυματισθούν πολλοί. Ανάλογα επεισόδια έγιναν και στο χωριό Τσουλάρ (σήμερα Μελία), με δύο νεκρούς χωρικούς και 15 τραυματίες.<br /> Οι συμπλοκές μεταξύ άοπλων διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής επεκτάθηκαν και στη Λάρισα, όταν οι αγρότες πληροφορήθηκαν τα αιματηρά επεισόδια στο Κιλελέρ και το Τσουλάρ. Δύο κολίγοι έπεσαν νεκροί, όταν το ιππικό ανέλαβε δράση. Το συλλαλητήριο έγινε, τελικά, με ειρηνικό τρόπο στις 3 το μεσημέρι στην Πλατεία της Θέμιδος. Ο φοιτητής Γεώργιος Σχοινάς διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, που απεστάλη στη Βουλή και την Κυβέρνηση. Οι αγρότες ζητούσαν άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, ενώ εξέφρασαν τη βαθιά λύπη και οδύνη τους «για την άδικον επίθεσιν κατά του φιλήσυχου και νομοταγούς λαού, ής θύματα υπήρξαν άοπλοι και αθώοι λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».<br /> Για τις ταραχές στο Κιλελέρ, στο Τσουλάρ και τη Λάρισα, πολλά άτομα συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Αρκετοί αγρότες αθωώθηκαν στη συνέχεια με βουλεύματα, ενώ συνολικά 62 διαδηλωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη. Αθωώθηκαν όλοι στις 23 Ιουνίου 1910, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.<br /> Η εξέγερση του Κιλελέρ ξεσήκωσε κύμα συμπάθειας σε όλη τη χώρα, ενώ αυξήθηκε η κοινωνική πίεση για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. Η πολιτική εξουσία δεν μπορούσε άλλο να κλείνει τα μάτια. Το πρώτο δειλό βήμα για τη λύση του προβλήματος έγινε το 1911 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που διαδέχθηκε τον Στέφανο Δραγούμη στην πρωθυπουργία. Πάρθηκαν ορισμένα νομοθετικά μέτρα υπέρ των κολίγων, αλλά απαλλοτριώσεις δεν έγιναν κι ένας λόγος ήταν οι πόλεμοι που ακολούθησαν. Μόνο μετά το 1923, όταν το πρόβλημα της αποκατάστασης των προσφύγων έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις, άρχισαν από την κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα απαλλοτριώσεις τσιφλικιών σε μεγάλη κλίμακα.<br /> <a href="http://sansimera.gr/">sansimera.gr</a></div> </span><br /> <br style="font-family: sans-serif;" /></div>

Σαν σήμερα στις 6 Μαρτίου του 1910 η Εξέγερση του Κιλελέρ. Μαθαίνουμε από αυτούς που έγραψαν ιστορία.

Από αγροτική κινητοποίηση στην Καρδίτσα το 1910 Αιματηρά επεισόδια, που συνέβησαν στις 6 Μαρτίου 1910 και εντάσσονται στη μακρά ισ...

Διαβάστε περισσότερα »

Όταν η κατοχική κυβέρνηση έστελνε τους Έλληνες στα γερμανικά κάτεργα [ 23 Φεβρουαρίου 1943]

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_LlcvlT6voj9vH9PRNcraQXfJ7yiGYB4ntYcuVa2WH0DwU8gDdkbERlnFWxmczOMs3YuwAVhFxLzqiTOnkF65d1a0YF8xa4dTy0DFReXUx3CN-nm4WlS9outvdH6hyUsVOCGqTYi00BY/s1600/politiki-epistratefsi-1943-diadilosi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_LlcvlT6voj9vH9PRNcraQXfJ7yiGYB4ntYcuVa2WH0DwU8gDdkbERlnFWxmczOMs3YuwAVhFxLzqiTOnkF65d1a0YF8xa4dTy0DFReXUx3CN-nm4WlS9outvdH6hyUsVOCGqTYi00BY/s640/politiki-epistratefsi-1943-diadilosi.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" title="" width="640" /></a></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%; text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <br /> Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και απλά "σβήστε" τις ημερομηνίες...<br /> Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής.<br /> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3217298325327624533" name="more"></a>Το μέτρο, αυτή τη φορά, δεν αφορούσε τους Έλληνες Εβραίους, οι οποίοι στέλνονταν στην Πολωνία «για να εργασθούν», αλλά τους ίδιους τους Έλληνες.<br /> Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται τελικά στην εφημερίδα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων.<br /> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br /> Οι κατοχικές δυνάμεις σκόπευαν να στείλουν κόσμο στη Γερμανία και ανά τη Μεσόγειο για να δουλέψει σε καταναγκαστικά έργα.<br /> Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος (από τους πρωτοπόρους της γυναικολογίας - μαιευτικής στην Ελλάδα) και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής(!), που εκτελέστηκε στις αρχές του 1944 από την ΟΠΛΑ), έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».<br /> Η αντίδραση των δοκιμαζόμενων Ελλήνων υπήρξε ακαριαία. Την επόμενη μέρα (24 Φεβρουαρίου) χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να βροντοφωνάξουν «Κάτω η επιστράτευση» και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο.<br /> Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου στη Βουλή.<br /> Μία άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα γωνία), όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση.<br /> Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.<br /> Τις επόμενες μέρες το αυθόρμητο δίνει τη θέση του στο οργανωμένο.<br /> Τηλεφωνητές, δημόσιοι υπάλληλοι και μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους. Η αντίδραση κατά της επιστράτευσης φουντώνει.<br /> Η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά στις 28 Φεβρουαρίου μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση.<br /> Στις 5 Μαρτίου συγκροτείται μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Από την παράνομη εφημερίδα «Το Ελληνικόν Αίμα» (φ. 15/3/1943) διαβάζουμε:<br /> "…Την πρωΐαν της ημέρας εκείνης (5/3/1943) εσημειώθησαν μεγάλαι συγκεντρώσεις εις τα κεντρικώτερα σημεία της πόλεως.<br /> Αι συγκεντρώσεις μετετρέποντο εις διαδηλώσεις, αίτινες διά της συνεχούς ενώσεως των διαφόρων ομάδων απετέλουν έναν αφαντάστως ορμητικόν χείμαρρον, έτοιμον ­εν κυριολεξία να παρασύρη κάθε ίχνος των βαρβάρων…<br /> Μία των μεγαλυτέρων διαδηλώσεων διήλθε προ του Δημαρχειακού Μεγάρου, όπου ο παριστάνων τον δήμαρχον κύναιδος ετόλμησε να εξέλθη εις τον εξώστην διά να... καθησυχάση τα πλήθη.<br /> <script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="3906161487" style="display: inline-block; height: 250px; width: 300px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script> Από τα στόματα των χιλιάδων διαδηλωτών ­ διατηρούντων όλον το αθηναϊκόν χιούμορ των ηκούσθη η σύστασις: ­Μέσα αδελφή! Και η Αγγέλα έσπευσεν να εισέλθη...."<br /> Σημειώνεται ότι διορισμένος Δήμαρχος εκείνη την περίοδο ήταν ο συνδικαλιστής βιοτέχνης Άγγελος Γεωργάτος.<br /> Προ της ογκούμενης λαϊκής αντίδρασης, οι κατακτητές αναγκάζονται να ακυρώσουν την πολιτική επιστράτευση στις 10 Μαρτίου 1943.<br /> Πρόκειται για μεγαλειώδη στιγμή της Εθνικής Αντίστασης, ένα ανεπανάληπτο γεγονός σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.<br /> Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης ήταν και η τελευταία πολιτική πράξη της δεύτερης κατοχικής κυβέρνησης.<br /> Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος αντικαταστάθηκε ως ανεπαρκής από τους Γερμανούς με τον Ιωάννη Ράλλη τον Απρίλιο του 1943.<br /> <a href="http://sansimera.gr/">sansimera.gr</a></div> <span style="color: silver; font-family: sans-serif;"></span><br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /> <br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /></div>

Όταν η κατοχική κυβέρνηση έστελνε τους Έλληνες στα γερμανικά κάτεργα [ 23 Φεβρουαρίου 1943]

Διαβάστε την παρακάτω ιστορία και απλά "σβήστε" τις ημερομηνίες... Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΓΙΑΛΤΑ 4 Φεβρουαρίου 1945: όταν οι "μεγάλοι" μοίραζαν τον κόσμο

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/HISTORY/cache/Yalta_summit_1945_with_Churchill,_Roosevelt,_Stalin-630x508.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img alt="" border="0" height="516" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/HISTORY/cache/Yalta_summit_1945_with_Churchill,_Roosevelt,_Stalin-630x508.jpg" style="height: auto; max-width: 100%;" width="640" /></b></a></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%; text-align: left;" trbidi="on"> <b><br /></b> <h5> </h5> <b>Γιάλτα 4 Φεβρουαρίου 1945. Στην παραλιακή πόλη της Κριμαίας οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της εποχής συζητούν ένα θέμα: πως θα μοιραστούν τον κόσμο!<br /><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3217298325327624533" name="more"></a><br />Ρούζβελτ, Τσόρτσιλ και Στάλιν ,είναι πια οι νικητές του πολέμου που αοματοκύλισε τον πλανήτη και είχε έρθει η ώρα για να αποφασίσουν το αύριο του κόσμου. Ένα αύριο χωρίς Χίτλερ και ναζί, αλλά με νέες “σφαίρες” επιρροής. Σ΄αυτή τη συνδιάσκεψη της Γιάλτας, αποφασίστηκε και η “τύχη” της Ελλάδας. Η οποία ετοιμαζόταν να πανηγυρίσει την απελευθέρωση, για να εισέλθει στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.<br />Το κείμενο που ακολουθεί είναι της κυρίας Φωτεινής Τομαή. Το είχε γράψει για το Βήμα ως προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου στο ΥΠΕΞ. Και είναι διαφωτιστικό για το τι συνέβη εκείνες τις ημέρες του Φεβρουαρίου του 1945 στη Γιάλτα.<br /><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br />"Κάθε πόλεμος γεννάει μύθους που χρησιμεύουν στη δικαίωση και διαιώνισή του. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν αποτέλεσε εξαίρεση. H υπόθεση της ειρήνης και το μέλλον της Ευρώπης μετά τον πόλεμο απασχόλησε τους Συμμάχους πολύ νωρίς. H τελευταία συνάντηση του Ρούζβελτ με τον Τσόρτσιλ και τον Στάλιν έγινε στην παραλιακή πόλη της Κριμαίας, τη Γιάλτα. H διάσκεψη που διεξήχθη μεταξύ 4 και 11 Φεβρουαρίου 1945, τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου, όπως και η χειμερινή ομίχλη που σκέπαζε την πόλη, έχει αποτυπωθεί στην παγκόσμια συνείδηση ως η σημαντικότερη αναμέτρηση αντιπάλων στη διεθνή σκακιέρα. Οχι αδίκως.<br />Στις 31 Ιανουαρίου 1945 ο πρεσβευτής στην Αγκυρα P. Ραφαήλ ενημερώνει με κρυπτοτηλεγράφημά του το ελληνικό ΥΠΕΞ: «Πληροφορούμαι ασφαλώς ότι διήλθον εκ Στενών επιβαίνοντες αμερικανικού πλοίου και κατευθυνόμενοι νότιον Ρωσίαν εμπειρογνώμονες και λοιπά πρόσωπα συνδιασκέψεως τριών αρχηγών. Κατά τουρκικάς πληροφορίας συνδιάσκεψις αύτη λάβη χώραν πιθανώτατα εν Κριμαία εντός των προσεχών ημερών».<br />Δύο ημέρες μετά, στις 2 Φεβρουαρίου, ώρα 19.55, στο ΥΠΕΞ φτάνει έτερο κρυπτοτηλεγράφημα από τη Μόσχα του έλληνα πρεσβευτή I. Πολίτη. «Απολύτως απόρρητον. Καίτοι ως εικός άκρα μυστικότης επικρατεί, εν τούτοις πλείσται υπάρχουν ενδείξεις ότι διάσκεψις Τριών ήρξατο ή όσον ούπω άρχεται εις τι μέρος Νοτίου Ρωσίας. Πλην στρατιωτικών ζητημάτων θα συζητηθούν επίσης και πολιτικά ζητήματα, κυρίως. Δηλώσεις Χόπκινς (σημ. σύμβουλος του Ρούζβελτ) εν Ρώμη αφήνουν υπονοηθή ότι μεταξύ Αγγλοαμερικανών και Ρώσων υπάρχουν βασικαί διαφωνίαι...».<br />Στις 6 Φεβρουαρίου ο Πολίτης επανέρχεται με νέο τηλεγράφημα πληροφορώντας το Κέντρο «από ημερών πρεσβευταί και κυριώτεροι υπάλληλοι ενταύθα βρετανικής και αμερικανικής πρεσβείας ανεχώρησαν προς νότον όπου συνέρχεται διάσκεψις αρχηγών. Χαρακτηριστικόν τυγχάνει ότι καίτοι διάσκεψις αποφασίσθη περί ζητημάτων άτινα καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης και έχουν μεγίστην επιρροήν επί μικρών κρατών, εν τούτοις ουδείς αντιπρόσωπος τελευταίων τούτων προσεκλήθη...».<br />Ο τόπος σύγκλησης της Διάσκεψης εξακολουθεί να παραμένει άγνωστος. Μόνο σε ιδιόχειρο απόρρητο σημείωμά του με αριθμό 333 στις 18 Ιανουαρίου 1945 ο πρέσβης Θανάσης Αγνίδης από το Λονδίνο ειδοποιούσε ότι ο Τσόρτσιλ δεν θα είχε αντίρρηση να γίνει όσο πιο μακριά γίνεται και υπό άκρα μυστικότητα η συνάντηση των τριών, σημειώνοντας επί λέξει ότι «... ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι φύσει (sic) πλέον ευκίνητος και εκ περισσού δεν φείδεται χρόνου και ευμαρείας (comfort) διά μακρυνά ταξείδια!».<br />* Ανησυχία στην Τουρκία<br />Το κλίμα επιφύλαξης και δυσπιστίας που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας για το περιεχόμενο των διαβουλεύσεων στην Κριμαία επιδεινώνεται από το γεγονός ότι «... o εν Αγκυρα πρεσβευτής των Σοβιέτ απουσιάζει πάντοτε άνευ ουδεμίας δικαιολογίας, δεν φαίνεται δε επικείμενη η επιστροφή ή η αντικατάστασή του. Τούτο δεν στερείται σημασίας αν ληφθή υπ' όψιν ότι οι Ρώσοι από συστήματος ούτω ενεργούσιν απέναντι των κρατών μετά των οποίων επιζητούσι την δημιουργίαν ζητημάτων...» σημειώνει χαρακτηριστικά με έγγραφό του προς το ΥΠΕΞ ο έλληνας πρεσβευτής στην Αγκυρα (A.Π. 460, 4 Φεβρουαρίου 1945).<br />Επειτα από αλλεπάλληλα διαβήματά τους τελικώς οι Τούρκοι θα λάβουν επισήμως απάντηση για το θέμα που τους έκαιγε μόλις την 1η Μαρτίου 1945, από τον Ηντεν μέσω του πρεσβευτού τους στο Λονδίνο και λίγες ημέρες αργότερα, στις 8 Μαρτίου, διά στόματος Μολότοφ στον τούρκο πρεσβευτή στη Μόσχα Σαρπέρ ότι το ζήτημα απλώς εθίγη στη Γιάλτα και ότι προσεχώς θα απασχολήσει τη Σοβιετική Ρωσία και την Τουρκία. Ο Σαρπέρ ενοχλημένος, αφού δεν πρόκειται περί απλής αναθεωρήσεως της Συνθήκης, νομικού χαρακτήρος, θα απαντήσει στον Μολότοφ «ότι το ζήτημα είναι χαρακτήρος διεθνούς και δεν ενδιαφέρει μόνον την Τουρκίαν...» (P. Ραφαήλ από Αγκυρα προς ΥΠΕΞ, A.Π. 989, 8 Μαρτίου 1945).<br />* H Ελλάδα εφησυχάζει<br />Ο κόσμος έχει ήδη μοιρασθεί. Οι ελληνικές κυβερνήσεις το γνωρίζουν. H χώρα ανήκει στη δυτική σφαίρα επιρροής. H διαβεβαίωση των Αγγλων ότι τα βόρεια σύνορα της χώρας θα διασφαλισθούν (Ραφαήλ A.Π. 1062, 17 Φεβρουαρίου 1945) και η πληροφορία (του ιδίου ξανά) μέσω τουρκικού ΥΠΕΞ ότι ο Στάλιν απέφυγε να δώσει αρωγή στο KKE, είναι γεγονός που εξηγεί τη μετέπειτα διαλλακτική στάση του Κόμματος. Το αυτό επιβεβαιώνει και ο Αγνίδης από το Λονδίνο: «Υφυπουργός εξήρε την μέχρι τούδε εκδηλωθείσαν ειλικρινή (loyal) στάσιν του Στρατάρχου Στάλιν εις το ελληνικό ζήτημα χάριν εις την οποίαν οι ιθύνοντες του EAM εθεώρησαν την παράτασιν του εμφυλίου σπαραγμού ως ασύμφορον και ματαίαν από ιδικής των απόψεως...» (A.Π. 819, 9 Φεβρουαρίου 1945).<br />Στον τουρκικό Τύπο απαγορεύεται να αναφέρεται στη Γιάλτα. Κάποιοι δημοσιογράφοι έχουν ήδη αρχίσει να παίζουν με τη λέξη Γιάλτα αφού γιαλμά στα τουρκικά σημαίνει ψέμα. Μόλις στις 17 Φεβρουαρίου θα εμφανισθούν υποβολιμαία τα πρώτα ευνοϊκά υπέρ της Διασκέψεως δημοσιεύματα «παρά ταύτα και εν αναμονή στενότερης μετά Αγγλων επαφής εθεωρήθη απαραίτητον διά λόγους πολιτικούς όπως υπογραμμισθή και εν Τουρκία η επιτυχία της Κριμαίας» γράφει ο Ραφαήλ (A.Π. 1100, Φεβρουαρίου 1945).<br />* Οι γείτονες καραδοκούν<br /><script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> <br /> <ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script></b></div> <b>Ο Στάλιν σε όλη τη διάρκεια της Γιάλτας και μετά από αυτήν κατάφερνε να φαίνεται συνεργάσιμος ακόμη και όταν διαφωνούσε. Ετσι, ενώ είχε υποσχεθεί να μην αναμιχθεί στα ελληνικά πράγματα, κι αυτό έκανε αφήνοντας το KKE στο έλεος των αντιπάλων του, προωθούσε ύπουλα την ιδέα της «Βαλκανικής Ομοσπονδίας» που αποσκοπούσε στην ένωση των Σλάβων, τη χειρότερη ίσως απειλή τότε για την Ελλάδα, γνωστού όντος του προαιώνιου πόθου των Βουλγάρων για έξοδό τους στο Αιγαίο.</b><br /> <b>H πρόσκληση του Ντε Γκωλ στη συνδιάσκεψη των τριών «ήτις ηυχαρίστησεν αντιπροσώπους μικρών κρατών θεωρείται επιτυχία ρωσική διότι εγένετο κατόπιν επιμονής Σοβιετικής Κυβερνήσεως...» έγραφε σε κρυπτοτηλεγράφημά του στις 12 Φεβρουαρίου 1945, ώρα 20.25, ο Πολίτης από τη Μόσχα. «Είναι βέβαιον εν τούτοις ότι Αμερικανοί λάβουν ως αντάλλαγμα ετέρας ικανοποιήσεις» συμπληρώνει αφήνοντας να εννοηθεί η εξασφάλιση εισόδου της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας.</b><br /> <b>H «Liberation», που βρίσκεται κατά τον έλληνα πρεσβευτή στο Παρίσι M. Κοσμετάτο (κρυπτό A.Π. 888, 11 Φεβρουαρίου) σε στενή επαφή με την εκεί βουλγαρική πρεσβεία, εξαπολύει διθυράμβους. Στην Ελλάδα αρχίζουν επιτέλους να ανησυχούν. Ο Αγνίδης συντάσσει υπόμνημα προς το Foreign Office και αναφέρεται στους κινδύνους αυτής της προσέγγισης.</b><br /> <b>H επίσκεψη Τσόρτσιλ στην Αθήνα σώζει την κατάσταση. Οπως έγραφε στις 17 Φεβρουαρίου 1945 ο Ραφαήλ από την Αγκυρα, η επίσκεψη αυτή «ερμηνεύεται ενταύθα ως σημαίνουσα πλήρη αναγνώρισιν εν Κριμαία αγγλικών απόψεων καθόσον αφορά Ελλάδα εγγύησιν ακεραιότητας βορείων αυτής συνόρων και συνεπώς κατευνάζει ανησυχία νέας εμμέσου Σλαυϊκής προσπάθειας καθόδου Αιγαίον» (A.Π. 1062) 
</b><br /> <b>H ΩΜΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΤΡΟΥΜΑΝ «Οι Ρώσοι ας πάνε στον διάβολο»!</b><br /> <b>Το μέγα και ακανθώδες ζήτημα στη Γιάλτα δεν ήταν η Γιουγκοσλαβία και ο Τίτο, αλλά το πολωνικό. Ο διαμελισμός της Πολωνίας ανησυχούσε τους Συμμάχους και δημιουργούσε μεγάλη αναστάτωση στους Πολωνούς της Αμερικής. Ο Στάλιν για να δικαιολογήσει τον σοβιετικό επεκτατισμό στα ανατολικά κράτη έδειχνε στον χάρτη την Πολωνία κι έλεγε: «Δυο φορές πέρασαν τα τελευταία 30 χρόνια οι εχθροί μας οι Γερμανοί αυτόν τον διάδρομο. Για το συμφέρον της Ρωσίας θα πρέπει η Πολωνία να είναι ισχυρή και η κυβέρνηση φιλική». Ενώ όμως συμφώνησε για ελεύθερες εκλογές στη χώρα, δεν επέτρεψε τη συμμετοχή των εξόριστων Πολωνών του Λονδίνου.</b><br /> <b>Στις 12 Απριλίου 1945 ο Ρούζβελτ πεθαίνει. Τον διαδέχεται ο Τρούμαν που υποδέχεται στις 23 του ίδιου μήνα τον Μολότοφ στον Λευκό Οίκο, έξαλλος, με μια καθ' όλα μη διπλωματική συμπεριφορά. Κατά τον αμερικανό σχολιαστή Ντριού Πίρσον ο Μολότοφ «είχε ακούσει τον μουλαρά από το Μιζούρι» και ο διπλωμάτης Τσαρλς Μπόλεν που εκτελούσε χρέη διερμηνέα έμεινε εμβρόντητος λέγοντας πως ουδέποτε είχε ακούσει να επιπλήττεται έτσι ανώτερος επίσημος. «Ποτέ δεν μου μίλησαν έτσι στη ζωή μου» ψέλλισε ο Μολότοφ ενθυμούμενος πόσο δίκιο είχε ο Στάλιν που δεν τον άφηνε να πάει στο Σαν Φρανσίσκο για την ιδρυτική συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών αλλά επέμενε να πάει κάποιος άλλος, ίσως ακόμα και ο ρώσος πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον.</b><br /> <b>«Τηρήστε τις συμφωνίες σας» του απάντησε ο Τρούμαν «και δεν θα σας ξαναμιλήσουν με τέτοιο τρόπο!». Ο Τρούμαν θα εγκαταλείψει την πολιτική του μονόδρομου στις συμφωνίες του με τη Σοβιετική Ενωση, θα υιοθετήσει τη σκληρή γραμμή του αμερικανού πρεσβευτή στη Μόσχα Χάριμαν και του δημοκράτη γερουσιαστή Βάτενμπεργκ που απεδείχθη μετά την πύρινη ομιλία του (10 Φεβρουαρίου 1945) στο Κογκρέσο πιο δεξιός και από τους Ρεπουμπλικανούς και θα πει το περίφημο: «Ή τώρα ή ποτέ, κι αν δεν θέλουν οι Ρώσοι, ας πάνε στον διάβολο!» (Κόρντελ Χαλ, «Απομνημονεύματα» 1948).</b><br /> <b>Αλήθεια ή ψέματα, η μεγαλύτερη απώλεια του Ψυχρού Πολέμου για τους Αμερικανούς ήταν ίσως η ιδέα της Ιστορίας...</b><br /> <b>H κυρία Φωτεινή Τομαή είναι προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου στο ΥΠΕΞ.</b></div> <b><span style="color: silver; font-family: sans-serif;"></span><br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /></b></div>

ΓΙΑΛΤΑ 4 Φεβρουαρίου 1945: όταν οι "μεγάλοι" μοίραζαν τον κόσμο

Γιάλτα 4 Φεβρουαρίου 1945. Στην παραλιακή πόλη της Κριμαίας οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της εποχής συζητούν ένα θέμα: πως θα μοιρ...

Διαβάστε περισσότερα »

Αθάνατος Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974:“Η Λευτεριά αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου”

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <b><br /></b> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://averoph.files.wordpress.com/2014/01/ceb4ceb9ceb3ceb5cebdceb7cf83.jpg?w=496&h=252" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><b><img alt="http://averoph.files.wordpress.com/2014/01/ceb4ceb9ceb3ceb5cebdceb7cf83.jpg?w=496&h=252" border="0" height="324" src="http://averoph.files.wordpress.com/2014/01/ceb4ceb9ceb3ceb5cebdceb7cf83.jpg?w=496&h=252" style="height: auto; max-width: 100%;" width="640" /></b></a></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%; text-align: left;" trbidi="on"> <b><br /></b> <b><br /></b> <b>ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974)</b><br /> <b>Αθάνατος! Αιωνία η μνήμη του!</b><br /> <b>Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα του Διγενή,του θρύλου της Κύπρου,θα εντοπίζαμε τα γνησιώτερα και πιο λαμπράστοιχεία,με πρώτο και βασικό την φιλοπατρία,τον άδολο πατριωτισμό,σε συνδυασμό με την βαθειά και ειλικρινή πίστη στα Χριστιανικά ιδεώδη και στις αρχές της Ελευθερίας,Ισότητος,Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.</b><br /> <b><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7000896052432452368" name="more"></a><br /></b> <b>Την αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη διδάχθηκε από τα παιδικά του χρόνια.</b><br /> <b>Αγωνίστηκε για την ελευθερία στα πεδία των μαχών στην Μικρά Ασία,στα βουνά της Βορείας Ηπείρου·πολέμησε τον Φασισμό,τον Ναζισμό,τον Κουμμουνισμό και την Αποικιοκρατία.</b><br /> <b>Οταν εζώνετο τα όπλα,επικαλείτο πρωτίστως την βοήθεια του Θεού.Έτσι,στην πρώτη προκήρυξη του αγώνα της ΕΟΚΑ,ξεκινά με την φράση: “Με την βοήθειαν του Θεού,με πίστη στον τίμιον αγώνα μας…”</b><br /> <b>Στις συναντήσεις του με τους συνεργάτες του,τελειώνει όσα έχει να τους πεί με την φράση: “Ο Θεός μαζί μας”.</b><br /> <b>Για πνευματική ενίσχυση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ,δημιουργεί την Υπηρεσία Πνευματικού Ανεφοδιασμού.Κάθε αντάρτικη ομάδα εφοδιάζεται με την Καινή Διαθήκη,με Xριστιανικά βιβλία και φυλλάδια.</b><br /> <b>Και μετά το πέρας του αγώνα,όπως περιγράφει ο λογοτέχνης-δημοσιογράφος Μελής Νικολαϊδης,την πρώτη Κυρικαή μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα,σε εκδρομή με την σύζυγό του κ.α συγγενείς,όταν αντίκρυσε ψηλά στο βουνό κάποιο παρεκκλήσι,ζήτησε και το επισκέφθηκε,όπου απομονώθηκε και προσευχήθηκε επί ώρα.</b><br /> <b>Αργότερα,απευθυνόμενος στους συνοδούς του,είπε: ”Να προσέυχεσθε.Δεν υπάρχει καλύτερο και πολυτιμώτερο πράγμα.Σας κάνει να νοιώθετε τον Θεό κοντά σας,μέσα σας.Και σας δίνει γαλήνη,θέληση και δύναμη.Να προσεύχεσθε.” (βλ. Περιοδικό ΑΚΤΙΝΕΣ “Η προσευχή του Διγενή”)</b><br /> <b>Άριστα καταρτισμένος στα στρατιωτικά θέματα,με βαθεία γνώση της Ελληνικής Ιστορίας,εμπειρώτατος απο την μακροχρόνια πολεμική του θητεία στα πεδία των μαχών,επιδεξιώτατος στην αντιμετώπιση πολυαρίθμων και άρτια εξοπλισμένων αντιπάλων,θαρραλέος,αποφασιστικός,ψύχραιμος και τολμηρός.</b><br /> <b>Με προσόντα Ηγέτη,που προκαλεί τον θαυμασμό και τον σεβασμό αυτών που τον ακολουθούσαν,στους δύσκολους αγώνες του.</b><br /> <b>Με σπινθηροβόλο βλέμμα που φανέρωνε την οξυδέρκεια του,πολυμήχανος και πείσμων προ των δυσκολιών.Πίστευε ότι καμμιά δυσκολία δεν ειναι αξεπέραστη.</b><br /> <b>Μεθοδικός και Οργανωτικός,κατάφερνε να δημιουργεί εκ του μηδενός.Χαρακτηριστική ειναι η οργάνωση του αντιαποικιακού-απελευθερωτικού αγώνα,με στελέχωση της ΕΟΚΑ,με απειροπόλεμα και αμούστακα παιδιά,χωρίς επαρκή οπλισμό.</b><br /> <b>Επίσης,η οργάνωση της άμυνας της Κύπρου,την περίοδο 1964-1967,που την καθιστούσε απρόσβλητη και πανέτοιμη να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή.</b><br /> <b><script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script> <!-- anoixtomialos middle post --> </b><br /> <b><ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-1059758004794210" data-ad-slot="1341129085" style="display: inline-block; height: 280px; width: 336px;"></ins></b><script> (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); </script><b><br /></b></div> <b>Αυτός είναι ο Διγενής,ο θρύλος της Κύπρου.Ο εμπνευστής της νεολαίας.</b><br /> <b>Σύνθημά του: “Η Λευτεριά αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου”</b><br /> <b>ΠΗΓΗ: <a href="http://www.digenisidrima.gr/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE%CF%82#%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B7">ο Διγενής</a> /το είδαμε στο <a href="http://averoph.wordpress.com/">Αβέρωφ</a></b><br /> <b><br /></b> <b><img alt="" src="http://antexoume.files.wordpress.com/2014/01/e70ed-grivas.jpg?w=640" style="height: auto; max-width: 100%;" /></b><br /> <b>27 Ιανουαρίου 1974.—Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή στο κρησφύγετό του στη Λεμεσό ο ήρωας Γεώργιος Γρίβας-Διγενής. Οι διάδοχοί του αποφασίζουν αναστολή της δράσης της ΕΟΚΑ Β΄. Γέννημα θρέμμα της Κυπριακής γής, ο Γρίβας θα μεγαλώση γαλουχημένος με το όραμα μιας Μεγάλης Ελλάδας.Τις στρατιωτικές του σπουδές τις ξεκίνησε το 1916 από την Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα. Τα χρόνια του μεσοπολέμου συνέχισε με ενθουσιασμό τη στρατιωτική του κατάρτιση και σταδιοδρομία. Επιλέχθηκε  για φοίτηση στις στρατιωτικές σχολέςτης Ελλάδας και της Γαλλίας. Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία, όπως και στον πόλεμο του ’40, ίδρυσε την οργάνωση Χ κατά τη διάρκεια της κατοχής του Άξονα, με αποκορύφωμα την ίδρυση της ΕΟΚΑ που σκοπό είχε την απελευθέρωση της Κύπρου και την Ένωσή της με την Ελλάδα. Μέχρι τον θάνατό του, δεν εγκατέλειψε ποτέ το όραμά του.</b></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%; text-align: left;" trbidi="on"> <b><br /></b></div> <div dir="ltr" style="max-width: 100%; text-align: left;" trbidi="on"> <b>πηγή:<a href="http://eistorias.wordpress.com/">eistorias.wordpress.com</a></b><br /> <a href="http://antexoume.wordpress.com/2014/01/27/%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CF%83-2/" title="http://antexoume.wordpress.com/2014/01/27/στρατηγός-γεώργιος-γρίβας-διγενησ-2/"><b>antexoume.wordpress.com/</b></a></div> <b><span style="color: silver; font-family: sans-serif;"></span><br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /></b> <br style="color: silver; font-family: sans-serif;" /></div>

Αθάνατος Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- «ΔΙΓΕΝΗΣ» +27 Ἰαν.1974:“Η Λευτεριά αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου”

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ «ΔΙΓΕΝΗΣ» (23 Μαΐ.1898 – 27 Ἰαν.1974) Αθάνατος! Αιωνία η μνήμη του! Αν προσπαθούσαμε να ιχνηλατήσουμε τα στοιχεία που συ...

Διαβάστε περισσότερα »